Het is mogelijk dat je niet honderd procent zeker weet wie de vader is als je zwanger bent. De reden hiervan kan zijn dat je in je vruchtbare periode verschillende bed partners hebt gehad. Gelukkig kun je al tijdens de zwangerschap uitvinden wie de biologische vader van de baby is. Hoe zo’n vaderschapstest in zijn werk gaat, wat de wettelijke gevolgen zijn en wat de betrouwbaarheid is, lees je allemaal in dit artikel.
Wat is een vaderschap- en verwantschapstest?
Een vaderschapstest kun je zowel tijdens als na de zwangerschap uit laten voeren. Dit is een DNA-onderzoek waarmee je kunt aantonen wie de biologische vader van de baby is. Hiermee wordt uitsluitsel gegeven op de belangrijke vraag of degene waarvan je hoopt of denkt dat hij de vader is, ook daadwerkelijk de vader is. Het DNA-onderzoek vergelijkt het DNA van de baby met het DNA van de vermeende vader.
Een verwantschapstest kan aantonen of bijvoorbeeld je broers of zussen ook echt je biologische broers en zussen zijn. Dit kan, net als bij een vaderschapstest middels DNA-onderzoek aangetoond worden. Een verwantschapstest wordt meestal door meerdere familieleden gedaan. Hoe meer familieleden meedoen en hoe meer je met elkaar verwant bent, hoe makkelijker het is om het biologische familieverband vast te stellen.
Hoe doe je de test?
Vroeger was een biopsie of vruchtwaterpunctie nodig om een vaderschapstest uit te kunnen voeren. Gelukkig is het tegenwoordig een stuk eenvoudiger waardoor ook het verhoogde risico op een miskraam uitgesloten is. Je kunt nu op basis van het bloed en/of wangslijm van de moeder een DNA-test doen. Zo kun je al in een heel vroeg stadium en zonder risico’s testen wie de biologische vader van de baby is. Het onderzoek kun je namelijk al na acht weken zwangerschap doen. De huidige prenatale vaderschapstest noem je een niet-invasieve DNA-test. Dit betekent dat het niet nodig is om DNA bij de ongeboren baby af te nemen, maar dat het bloed en/of wangslijm van de moeder voldoende is. Het laboratorium kan DNA-profiel van de baby isoleren. Van de vermeende vader is alleen wangslijm nodig om het DNA te bepalen.
Type vaderschapstest
Er zijn twee typen vaderschapstesten te onderscheiden. Dit onderscheidt maak je op basis van de reden waarom je wil weten wie de vader is. Je kunt een vaderschapstest voor gemoedsrust doen of een rechtsgeldige test. Deze laatste test kun je gebruiken in juridische procedures of alimentatiezaken. Hieronder lichten we kort de verschillen tussen deze twee type vaderschapstesten toe
De vaderschapstest voor je eigen gemoedsrust:
Deze test kun je zelf eenvoudig thuis afnemen door met de speciaal meegeleverde wattenstaafjes wangslijm van jezelf en de vermeende vader(s) af te nemen. Deze wattenstaafjes stop je in de daarvoor bestemde enveloppen. Vervolgens krijg je binnen enkele dagen het resultaat per mail of per post.
Vaderschapstest rechtsgeldig:
Deze test wordt op dezelfde manier afgenomen met als groot verschil dat een neutrale partij zoals een huisarts de monsters afnemen. Deze partij ziet toe op een correct verloop waardoor de vaderschapstest rechtsgeldig wordt.
Betrouwbaarheid vaderschapstest
DNA-testen via een gerenommeerd bedrijf zijn 99,9% betrouwbaar. Ook wanneer je zelf de test thuis doet, geldt deze betrouwbaarheid. Op internet zijn echter ontzettend veel aanbieders van DNA-testen te vinden. Het best kun je dan ook even je huisarts of apotheker raadplegen om advies in te winnen welk bedrijf zij aanraden. Wanneer je een thuistest aanvraagt kun je meestal kiezen tussen de varianten 20 Loci en 25 Loci. Het aantal Loco staat voor het aantal punten waarop het chromosoom van de vermeende vader en de baby vergeleken worden. Hoe hoger het aantal punten, hoe hoger de betrouwbaarheid. 20 loci geeft een betrouwbaarheid van 99,999% zekerheid en 25 loci van 99,9999% zekerheid.
Wanneer je in een rechtszaak verwikkeld bent, kun je de rechter of je advocaat het best om advies vragen. Pas op met zomaar een DNA test doen. Veel bedrijven gaan niet goed om met jouw persoonlijke gegevens of de betrouwbaarheid laat te wensen over.
Wie vraagt de vaderschapstest aan?
De vaderschapstest kan door drie personen aangevraagd worden; de moeder, de vader en het kind. Voor ieder van deze drie personen gelden andere wetten en regels. Hieronder zetten we de belangrijkste verschillen voor je op een rij.
Aanvraag door de moeder
Een moeder kan een DNA-onderzoek uit laten voeren totdat het kind vijf jaar oud is. De reden kan zijn omdat de vermeende vader het kind niet wil erkennen. Een rechter kan dan besluiten dat de vermeende vader een DNA-onderzoek moet laten doen. Voor de vermeende vader kan dit grote gevolgen hebben. Wanneer inderdaad blijkt dat de vermeende vader ook de biologische vader is dan moet hij alimentatie betalen en kan het kind ook van hem erven. Hiernaast heeft het kind de mogelijkheid om zowel de achternaam als nationaliteit van de vader aan te nemen.
Aanvraag door het kind
Het is wettelijk vastgesteld dat een kind altijd het recht heeft om te weten wie de vader is. Hiervoor kan een verzoek ingediend worden bij de rechtbank waarop de rechter de vermeende vader tot een vaderschapstest kan dwingen.
Aanvraag door de vader
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de vader zeker weet dat hij de biologische vader is, maar de moeder dit niet wil erkennen. Een vader kan geen vaderschapstest aanvragen via de rechter, maar hij kan wel een vervangend verzoek voor bijzondere erkenning indienen. De rechter kan de vader dan als wettelijke vader benoemen.
Wat zijn de kosten van een vaderschapstest?
Helaas wordt een vaderschapstest niet vergoed door de zorgverzekering. Er zit een verschil in de prijzen voor een DNA-onderzoek tijdens de zwangerschap en na de zwangerschap. Een vaderschapstest na de bevalling is goedkoper. Voor deze test betaal je tussen de €150 en €300. De kosten tijdens de zwangerschap zijn bijna tien keer zo hoog. Voor een prenatale DNA-test betaal je tussen de €1000 en €1500.
Bronnen: Wie is de vader, FIOM, Erfelijkheid,nl, DNA-test.nl,
