Veel ouders hebben vragen over onder meer het gedrag van hun kleuter, zeker als het kindje net naar school gaat. Ook oudere kinderen kunnen het lastig hebben op school. Hieronder beantwoorden we een paar veel gestelde vragen. Je kunt hieronder direct klikken op de vraag die het beste aansluit bij jouw kind.
- Moeite met afscheid nemen bij het wegbrengen
- Niet meer naar wc willen op school
- Zoon 4 jr niet naar zin op school – afscheid nemen moeilijk
- Schoolgaande dochter speelt altijd alleen
- Spugen en slaan op school
- Afscheid nemen van papa/mama basisschool
- Zoon heeft het moeilijk op school
- Basisschool: nare sfeer in groep (dochter trekt het zich aan)
- Nog niet helemaal zindelijk en naar school
Moeite met afscheid nemen bij het wegbrengen
Mijn zoon van 4 jaar gaat pas twee weken naar de basisschool, hij vind het erg leuk maar als we hem ‘s ochtends brengen is hij helemaal overstuur bij het afscheid. Er zijn dagen dat het iets beter gaat maar het is voornamelijk elke dag bij afscheid nemen dikke tranen, van alles al geprobeerd het stickersysteem als je niet huilt mag je een sticker plakken. Mijn zoon is er zelf ook erg mee bezig (“nog even tv kijken en dan naar de basisschool, ik ga niet huilen enz”). Wie heeft er tips?
Antwoord:
Het is al heel erg goed dat u probeert het kind op een positieve manier te stimuleren met een beloningssysteem! Echter, door de formulering naar het kind toe “Niet meer huilen als papa of mama weggaat”, helpen we het kind niet verder. Laten we beginnen met niet te denken in de problemen van het kind, maar te denken in de oplossingen en in te leren vaardigheden. Dus “Wat moet het kind leren om papa en mama met een lach op het gezicht uit te zwaaien?”.
Behalve het denken in oplossingen is het van wezenlijk belang om het kind te laten komen met de oplossing. Ben Furman spreekt in zijn boek ‘Kids’Skills’ de wijze woorden: “Kinderen zijn van nature vasthoudend en vindingrijk en door die eigenschappen kunnen ze bijna alles leren.” Ik werk dagelijks met deze methode in mijn groep 8 en ook mij blijft het verbazen hoe goed kinderen zelf aan kunnen geven wat ze willen/moeten leren en hoe ze dat doel willen bereiken. Maar niet alleen kinderen van die leeftijd hebben die gave. Ook in de kleutergroepen bij ons op school boeken we elke week weer successen met deze aanpak.
Ga een gesprekje aan met uw kind, u als ouders samen met hem en stel hem de volgende vragen:
Stap 1:
“Hoe zou je het vinden om te leren hoe je papa en mama op school kan uitzwaaien met een lach op je gezicht?” De kans is bijna 100% dat het kind hier positief op reageert. Mocht dit niet het geval zijn begin dan alvast met uw deel bij stap 2 door hem te vertellen over de voordelen.
Stap 2:
“Welke voordelen zou het hebben voor jou om ons met een lach uit te zwaaien?” “En voor ons?” “En voor de juf?” U kunt zelf ook aangeven wat voor u de voordelen zouden zijn. “Dan kan ik met een blij gevoel weggaan”.
Stap 3:
“Hoe gaat het je lukken om ons voortaan met een lach uit te zwaaien?” of “Wij hebben gezien dat je dit soms al heel goed kan. Wanneer is het je voor het laatst gelukt? En wat heb je gedaan waardoor dat toen lukte?” Kinderen kunnen met antwoorden komen waar wij als volwassenen nooit aan gedacht zullen hebben. Schrijf de dingen die hij noemt waardoor het hem gaat lukken op, bijvoorbeeld: dapper zijn, bedenken dat papa en mama weer terug komen, even in een leuk boekje lezen o.i.d., het kan van alles zijn.
Stap 4:
“Wie zou je als supporters willen hebben, dus wie wil je graag dat jou gaan helpen om dit te leren? Wie wil je vertellen hoe het gaat en wil je het gaan vertellen als het gelukt is?” Supporters hebben als taak het kind aan te moedigen en te complimenteren. Focus op de goede dingen die hij doet. Stel dat het kind één keer zijn doel haalt en vier keer niet, dan nog is het de bedoeling om hem te complimenteren voor die ene keer. U kunt er de vraag bij stellen “Ik vind het zo knap van je! Hoe is het je gelukt?”.
Stap 5:
Laat het kind een totemfiguur kiezen met de vraag: “Wie denk je dat er heel goed zou zijn in het uitzwaaien van papa en mama?” Ook dit kan van alles zijn, van superman tot Wesley Sneijder (wat momenteel voor een van mijn leerlingen het geval is) tot een vriendje uit de klas. Een totemfiguur is bedoeld als steun en herinnering aan de te leren vaardigheid.
Stap 6:
Als laatste stap bedenkt het kind een manier om te vieren dat het gelukt is. Dat kan een bezoekje aan de dierentuin zijn, maar ook iets heel kleins als bijvoorbeeld een taartje eten met zijn supporters of een half uurtje langer opblijven op vrijdagavond. Het moet gaan om iets wat bij het kind past, dat weet u als ouder het best dus probeer samen tot iets leuks te komen.
De sleutel van succes in deze methode is behalve het denken in oplossingen, het feit dat het kind werkt aan een doel wat uit hem zelf komt. Hij zal intrinsiek gemotiveerd zijn en zal na een succeservaring met plezier aan een volgend doel gaan werken. Probeer in termen van ‘wel’ te praten in plaats van ‘niet’ en te focussen op de gewenste situatie. Dus niet: “Ik vind het niet leuk om je huilend achter te moeten laten”, maar “Ik zou het fantastisch vinden als ik jouw mooie lach op je gezicht zie als ik weg ga.” Succes en vooral veel plezier, want ik ervaar het werken op deze manier nog steeds als een feest!
Niet meer naar wc willen op school
Mijn dochter is door de dag volledig droog maar ze wijgert om op de wc te gaan als ze naar de grote wc moet. Ze is altijd zo braaf geweest en sinds de paasvakantie gaat ze naar school en is echt stout luistert niks meer grote mond en mij echt uitdagen
Antwoord:
Ik ga ervan uit dat uw dochter 3 of 4 jaar oud is. Dit is een leeftijd waarop kinderen de grenzen nog moeten leren kennen. Ze gaan dan ook dingen uitproberen: worden lastiger in hun gedrag, gaan nee zeggen, worden brutaler, enzovoorts. Het niet naar de wc wilen gaan maakt waarschijnlijk deel uit van het opzoeken van grenzen. Door de mensen om hen heen uit te dagen tasten ze de grenzen af, wat wordt wel geaccepteerd en wat niet.
Nu uw dochter naar school gaat wordt het moeilijker; daar gelden namelijk andere regels dan thuis. Dit zal ze moeten leren. Ze zal school en thuis tegen elkaar gaan uitspelen: op school zeggen dat iets thuis wel mag (wat daar dus niet mag) of omgekeerd. Het gedrag kan ook veranderen. Ze ziet dingen bij leeftijdsgenootjes en neemt dat over. Op zich is dit alles niets om u zorgen over te maken. U moet ervoor zorgen dat u de regels van thuis duidelijk maakt en consequent hanteert. Reageer altijd op dezelfde manier. Uw kind leert dan waar de grens is en het gedrag zal dan ook veranderen
Zoon 4 jr niet naar zin op school – afscheid nemen moeilijk
Onze zoon van vier gaat al ruim driekwart jaar naar school. Het afscheid nemen vindt hij moeilijk. Hiervoor hebben we inmiddels een ritueel bedacht (kus, knuffel en zwaaien bij weggaan) en dat werkte. Maar nu het weer schoolvakantie is geweest, gaat het weer mis. Hij schreeuwt het uit als ik wegga. Ik probeer dit te negeren maar het is niet prettig weggaan zo. Daarnast vindt hij het niet leuk op school. De vriendjes vindt hij overigens wel leuk dus daar ligt het (denk ik) niet aan. Vooral het gymnastieken in de zaal vindt hij erg. Volgens één van de juffen gaat hij als ze gaan tikkertje spelen huilen en wil niet meedoen.
Antwoord:
Wat jammer dat het afscheid nemen weer moeilijk gaat. Als het na een tijdje beter gaat hoop je natuurlijk op een blijvend succes. Na een schoolvakantie moeten veel kinderen weer helemaal in het ritme komen. Vanuit de veilige en vaak rustige thuis situatie ‘moeten’ ze weer een drukke klas binnenstappen en ‘aan het werk’.
Het vaste ritueel dat jullie hebben bedacht is zeker goed. Blijf dit dan ook volhouden! Let erop dat u dit niet te lang maakt. Hoe moeilijk het ook is om weg te gaan als je kind het uitschreeuwt, toch is het beter om niet te lang te blijven.
Probeer duidelijk te krijgen waarom uw zoon niet graag naar school gaat. Vindt hij het moeilijk? Moet hij te veel? Vindt hij het te druk? U zou dan met de leerkrachten aan tafel kunnen gaan zitten om dit te bespreken. Probeer samen een plan te maken om uw zoon weer met plezier naar school te laten gaan. Eventueel zou u kunnen vragen of de intern begeleider daarbij kan helpen (iedere school heeft een ib-er, die hulp en advies kan geven bij problemen binnen de groep. Deze hulp geven ze meestal aan de leerkrachten!).
U geeft al aan dat uw zoon vooral het gymen in de zaal erg vindt. Een gymzaal kan voor kinderen (kleuters) erg beangstigend zijn. Kinderen hebben maar een kleine leefwereld. Als baby is dat eerst de buik, de box, het bedje, langzaam komt daar van alles bij. De wereld om een kind wordt steeds groter. Maar een (te) grote ruimte kan nog te onoverzichtelijk zijn. Het kan letterlijk op kinderen af komen. Het is dus heel begrijpelijk en niet gek dat u kind dit niet leuk vindt. Het langzaam laten wennen aan een zaal kan hierbij helpen. Laat hem bijvoorbeeld eerst lekker rustig aan de kant zitten, tot hij zelf mee wil doen.
Schoolgaande dochter speelt altijd alleen
Mijn dochter gaat sinds maandag voor het eerst naar school. Ze is altijd uitgelaten en als ze in de winkel is en ze ziet kinderen gaat ze er naar toe dan wil ze spelen. Nu op school merk ik dat ze teruggetrokken is en op haar eentje speelt.
Antwoord:
Ik denk dat dit gedrag erg herkenbaar is voor vele ouders. Uw dochter voelt zich op haar gemak als het zelf naar kinderen kan toestappen en contact kan maken. Zo kiest uw dochter er in een winkel zelf voor om met een kind te gaan spelen. Op school is de situatie natuurlijk heel anders. Een kind wordt in een groep geplaatst en moet daar een plekje krijgen (en veroveren). Kinderen zijn daarin vaak wat afwachtend. Ze spelen als vierjarige vaak nog alleen en beginnen zo rond het vijfde levensjaar met het samenspelen, afspraken maken etc.
Peuters en kleuters spelen nog naast elkaar. Het lijkt of ze samen spelen, maar hebben hun eigen regels en afspraken. Ze zijn als het ware ego-centrisch (denken alleen aan zichzelf). In een grote groep is het samenspelen natuurlijk nog moeilijker. Kinderen hebben daar even de tijd voor nodig. Ze moeten de cultuur van de groep leren kennen en daarin een plek gaan vinden.
Uw dochter zal binnen een aantal weken vast meer gaan samenspelen en contact maken. Ze heeft deze afwachtende houding waarschijnlijk gewoon even nodig om aan alles te wennen.
Spugen en slaan op school
Sinds februari zit mijn zoon van 4 op de basisschool en heeft het heel erg naar zijn zin. Maar nu blijkt dat hij op school steeds loopt te spugen en te slaan, niet uit kwaadheid maar het blijkt zijn manier van aandacht vragen. Nu zijn er een hoop kindjes die niet met hem willen spelen. Op school maken ze zich er wel zorgen over. Ik herken dit gedrag niet echt van hem.
Antwoord:
Wat vervelend voor je, als moeder maak je je dan natuurlijk meteen een hoop zorgen. Om te beginnen moet je bedenken dat voor het eerst naar school gaan best ingrijpend is voor een kind. Je schrijft niet of je zoontje ook gewend was om naar een kinderdagverblijf te gaan, of dat dit zijn eerste ervaring is met het omgaan met een groep kinderen (en dan nog vijf hele dagen per week!). Het spugen en slaan komt waarschijnlijk voort uit onzekerheid. Misschien is jouw zoon niet echt een onzeker kind, maar voelt hij zich in deze nieuwe situatie onzeker.
Je zegt dat de leerkracht op school heeft voorgesteld een opvoedbureau er bij te halen, maar dat wil je liever niet. Als moeder is het altijd heel vervelend om te horen dat je kind zich niet perfect gedraagt. Wij (moeders) zien dat dan meteen als kritiek, en proberen uit alle macht te laten zien dat we wel een heel leuk kind hebben. En dat hebben we natuurlijk ook, alleen kunnen onze kinderen soms hier en daar wat hulp gebruiken.
Het kan geen kwaad om eens goed door te vragen wat de school precies bedoelt met dat opvoedbureau. Wat gaat er dan precies gebeuren? Juffen en meesters zien een heleboel kinderen, en zien dus ook snel of een kind zich iets anders gedraagt. Dat wil niet zeggen dat ze het altijd helemaal juist hebben. Misschien kan er eerst iemand komen om je zoontje te observeren. Dat betekent dat er iemand in de klas komt kijken hoe je zoontje zich in de klas en met de andere kinderen gedraagt. Je zoontje hoeft niet eens te weten dat er naar hem gekeken wordt, dus die heeft er geen last van, en misschien blijkt dan dat er niets aan de hand is, of dat er misschien wel iets aan de hand is, maar iets waar aan gewerkt kan worden.
Probeer in ieder geval zoveel mogelijk aan zijn juf of meester te vragen, en vraag door tot je precies weet wat ze bedoelen en wat ze willen dat er gaat gebeuren. Het contact tussen jou en de leerkrachten moet goed zijn, want het gaat om je kind. Als je het echt niet eens kunt worden met de leerkrachten kun je altijd nog kijken of er misschien een andere school is waar je zoontje beter past. Doe dit echter pas als je alles geprobeerd hebt, want misschien is het een simpel probleem dat zo opgelost kan worden.
Verder kun je zorgen dat thuis in ieder geval alles zo duidelijk en voorspelbaar mogelijk verloopt. Wees warm naar hem toe, maar wel consequent. Als hij zich misdraagt moet je hem wel duidelijk maken dat dat niet kan (bijvoorbeeld door hem op de gang te zetten). Probeer wat extra tijd voor hem te maken, doe leuke dingen met hem. En prijs goed gedrag (bijvoorbeeld als hij lief met iemand zit te spelen, zeg dan “wat zitten julllie lief te spelen zeg!”).
Afscheid nemen van papa/mama basisschool
Onze dochter gaat sinds een paar weekjes naar school. Het afscheid nemen gaat lastig.. Als we er een tijdje bij mogen blijven gaat het wel goed, maar twee dagen per week moeten we bij de deur direct afscheid nemen en mogen we niet mee de klas in. Zij gaat dan niet spelen maar direct in de kring. Dit afscheid is moeilijk, ze moet altijd heel verdrietig huilen op deze dagen. Wat kunnen we doen om het wat makkelijker te maken?
Antwoord:
Het is een van de moeilijkste tijden voor een ouder als je je kind huilend op school moet achterlaten. Met pijn in je hart ga je weg en wat voel je je soms schuldig! Ook voor een kind kan het moment van afscheid nemen moeilijk zijn. Een vreemde groep, vreemde gezichten en een vreemde omgeving kunnen een kind even beangstigen. Toch is deze angst vaak snel weg. Als een ouder uit het zicht verdwenen is en een kind de afleiding krijgt, denkt hij er even niet meer aan dat je weg bent. Als kinderen in de kring moeten beginnen kan dit de binnenkomst nog iets lastiger maken. De afleiding is immers minder groot, ze moeten zelf die spannende kring in lopen en netjes op een stoeltje wachten.
Een aantal tips:
- Zorg dat je altijd op tijd op school bent. Zo hoeft een kind niet in een overvolle kring binnen te stappen en is het iets minder spannend.
- Maak van tevoren duidelijk wat er gaat gebeuren. “We gaan naar school, daar beginnen ze in de kring, dan ga je lekker spelen en werken, wat eten en drinken en na het buiten spelen komen we je alweer halen.
- Maak ook afspraken met de juf. Zorg dat zij er is als u kind verdriet heeft. Laat haar het kind bij binnenkomst meteen opvangen!
- Belangrijk!: maak het afscheid zelf niet te lang en hou vast aan een vast ritueel. “Mamma gaat nu, je mag lekker bij de juf zitten, dikke kus, tot zo”.
Zoon heeft het moeilijk op school
Zoon van 7 jaar heeft het moeilijk op school. Ze hebben toetsen met hem afgenomen en de meeste waren lage scores hij zou naar groep 3 kunnen met extra hulp bijlessen dus of naar een andere school ik weet niet waar ik goed aan doe ben nog erg aan het twijfelen wil het beste voor mijn zoontje zou je mij een goeie advies kunnen geven ook is hij op moment erg moeilijk met gedrag heb ook nog een zoontje van bijna twee die ik ook een hoop wil besparen. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen
Antwoord:
Het is erg moeilijk om zo het goede advies te geven. Ik ken u zoontje niet en weet hoe hij zich voelt en hoe de school omgaat met kinderen die lagere scores hebben. Wat ik zou adviseren is: Kijk vooral naar uw zoontje. Is hij gelukkig? Vaak zie je dat kinderen die wat ouder worden gaan merken dat ze “anders” zijn. Als uw zoontje zich gelukkig voelt en de leerkrachten denken dat ze uw zoontje voldoende kunnen begeleiden is groep 3 een goede optie.
Als er te hoge eisen aan uw zoontje worden gesteld, kan dat wellicht een reactie geven op zijn gedrag. Zijn er verdere onderzoeken gedaan? Een kind dat een lage score heeft zal niet zomaar aangenomen worden op een andere (speciaal onderwijs) school. Door aan te tonen dat uw zoontje veel moeite heeft op school kan er in een aantal gevallen een ‘rugzakje” worden aangevraagd. Uw kind kan dan, met extra begeleiding, de school doorlopen. Ik zou goed met de school overleggen wat hun mogelijkheden zijn. Vraag de leerkrachten om een duidelijke mening en een eventueel plan voor de komende jaren. Voer eventueel nog meer onderzoeken uit (vraag hierover meer aan de leerkrachten). En nogmaals, let erop dat uw zoontje goed in zijn vel zit! Meestal geven kinderen erg goed aan of ze zich goed voelen in hun omgeving (in dit geval de school).
Basisschool: nare sfeer in groep (dochter trekt het zich aan)
Mijn dochter zit in groep 4, en de kinderen in deze groep zijn nogal verdeeld in twee kampen. Je hoort of bij het ene of bij het andere groepje. En natuurlijk is er tussen deze kampen wel strijd en ruzie. Mijn dochter voelt zich daar helemaal niet prettig bij en wil geen ruzie. Ze wordt niet persoonlijk gepest en bemoeit zich ook niet met de ruzies. Maar ze is geen haantje-de-voorste en trekt zich een beetje terug. Wel vindt ze het erg vervelend om naar school te gaan als het weer eens tot een uitbarsting/pesterij komt. Krijgt er letterlijk buikpijn van. Wat moet ze doen?
Antwoord:
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit erg vervelend en moeilijk is voor uw dochter. Wel vind ik het persoonlijk erg knap van haar. Ze doet niet mee met de pesters en weet dus wel wat ze wil. Het is erg moeilijk voor haar om daar een goede weg in te vinden, wat erg begrijpelijk is.
Ik weet natuurlijk niet wat er in de klas allemaal aan de ruzie’s en sfeer gedaan is, maar het zou prettig zijn als het probleem binnen de klas wordt opgelost. Eigenlijk ligt het probleem niet bij uw dochter (wat voor jullie natuurlijk wel zo voelt), maar in de klas. Er zijn talloze programma’s om in een klas te gebruiken bij ruzie’s en pesterijen. Vaak helpen deze programma’s om van een onrustige klas een sfeervolle klas te maken, wat ook voor uw dochter een stuk prettiger zou zijn. U zou als ouder, de leerkracht of zelfs de school (directie of vertrouwenspersoon) om zo’n programma kunnen vragen.
Binnen de school komt er ook regelmatig een schoolmaatschappelijkwerker. Hier zou u ook altijd naar toe kunnen gaan. Dit klinkt zwaarder dan het is. Schoolmaatschappelijkwerk richt zich op het goed functioneren van het kind op school. Om goed te functioneren, moet je ook graag gaan! Je kan er met veel ‘problemen’ en vragen terecht.
Thuis zou ik vooral proberen zoveel mogelijk met uw dochter te praten en haar vertellen dat ze het goed doet. Geef natuurlijk ook op school aan dat uw dochter zich niet prettig voelt in de klas en dat u graag op de hoogte gehouden wilt worden van eventuele uitbarstingen/pesterijen.
Nog niet helemaal zindelijk en naar school
Onze dochter van ruim 3jr.en 9mnd plast al een hele tijd op de toilet. Maar als ze moet poepen wil ze een luier om. Op de creche wil ze dit niet en wacht dan tot ze thuis is. Van alles al geprobeerd maar ze houdt het dan nog liever op. En aangezien ze over 4 maanden ook naar school moet wordt het toch langzamer hand de hoogste tijd.
Antwoord:
Ik begrijp dat je als ouder graag wil dat je kind zindelijk is wanneer zij naar school toe gaat. Helaas is dit niet altijd het geval. Bedenk dat er meer kinderen zullen zijn die nog niet zindelijk zijn wanneer zij naar school toe gaan. Om kinderen zindelijk te maken moeten kinderen dit zelf willen, kunnen en begrijpen. Kinderen kun je niet dwingen om zindelijk te worden. Dit werkt namelijk alleen maar averechts.
Naar de basisschool gaan kan voor je dochter een spannende gebeurtenis zijn waardoor het nog moeilijker voor haar is om snel even zindelijk te worden. Het beste kan je eerlijk en open communiceren naar de school en in een gesprek aangeven dat je kind nog niet helemaal zindelijk is. Op school zullen zij hier begrip voor hebben en rekening mee houden. Zeg ook tegen je dochter dat het niet erg is dat zij nog niet zindelijk is. Je schrijft dat je al van alles hebt geprobeerd. Dat is goed, maar besteed er de komende tijd maar niet teveel aandacht meer aan en je zult zien dat je dochter in een mum van tijd zindelijk is.
