In dit artikel lees je alles over kraamvrouwenkoorts. Kraamvrouwenkoorts is een verzamelnaam van serieuze infecties die kunnen voorkomen na de bevalling. Bij een kraamvrouw is de weerstand afgenomen door de zwangerschap en bevalling. Zij is dus sneller vatbaar voor een infectie. Een andere naam voor kraamvrouwenkoorts is febris puerperalis. Waarom kwam kraamvrouwenkoorts vroeger vaker voor? En welke behandeling is er om kraamvrouwenkoorts tegen te gaan? Je leest er hier alles over.
Ziekteverschijnselen van kraamvrouwenkoorts
De meest voorkomende ziekteverschijnselen die voorkomen bij kraamvrouwkoorts zijn:
- Hoge temperatuur vanaf de 1e-2e dag na de bevalling
- Algehele malaise
- Huiduitslag
- Keelpijn
- Stijfheid in de spieren
- Riekende afscheiding (lochia)
- Hoofdpijn en verwardheid
- Weke en snelle polsslag
Geschiedenis kraamvrouwenkoorts
Kraamvrouwenkoorts kwam vroeger vaak voor na de bevalling en was vaak dodelijk. De Hongaars arts Ignaz Semmelweis (1818-1865) maakte zich ernstige zorgen over kraamvrouwenkoorts, wat veel voorkwam. Kraamvrouwen kwamen in grote aantallen, kort na de bevalling, om het leven. Semmelweis legde een verband met de gewoontes van de geneesheren in het hospitaal. Zij wasten hun handen niet, wat uiteraard zeer onhygiënisch en dus ook dodelijk was.
Uit zijn onderzoek bleek dat het sterftecijfer van kraamvrouwen veel hoger lag, wanneer de vrouwen door geneesheren waren behandeld, dan wanneer de vrouwen behandeld werden door vroedvrouwen of thuis bevielen. Hij heeft zijn onderzoek gepubliceerd, waarna er destijds een storm van kritiek los barstte in de medische wereld.
Oorzaken
De groep-A-streptokok bacterie (GAS) is de oorzaak van de infectie die kraamvrouwenkoorts veroorzaakt. Deze bacterie komt alleen bij mensen voor. Bijna elk persoon maakt vele keren in zijn leven een infectie met deze bacterie door. Je draagt voor korte of langere tijd de bacterie bij je in de neus- of keelholte of op de huid, zonder daar ziek van te worden.
Besmetting kan plaatsvinden door direct contact met besmette handen of via besmette voorwerpen en door niezen of hoesten. Je bent besmettelijk zolang de infectie nog niet genezen is of tot 48 uur na het begin van een behandeling met antibiotica. Of je na een besmetting ziek wordt is afhankelijk van de agressie van de bacterie en van je eigen weerstand. Zoals eerder beschreven is de weerstand van de kraamvrouw afgenomen door de zwangerschap en de bevalling en heeft zij dus meer kans om geïnfecteerd te raken. Een besmetting kan leiden tot bloedvergiftiging, shock, het uitvallen van organen en soms tot overlijden. De bacterie kan ook minder ernstige ziektes veroorzaken zoals krentenbaard, keelontsteking of roodvonk.
Risicofactoren
Kraamvrouwenkoorts is vandaag de dag nog heel zeldzaam. Het komt vooral door een gebrek aan hygiëne. Er zijn wel bepaalde factoren die het risico op een infectie groter maken:
- Wanneer je tijdens de bevalling uitscheurt of wordt ingeknipt dan heb je een open wond, hierdoor neemt de kans op infecties toe.
- Ook bij een keizersnede is er een open wond en loop je ook een verhoogd risico op een infectie.
- Bij het breken van de vliezen voor de start van de bevalling. De vliezen beschermen namelijk je baarmoeder tegen bacteriën. In de meeste gevallen komt de bevalling na het breken van de vliezen snel op gang maar dit is niet altijd het geval.
- Wanneer er jonge kinderen waar je veel contant mee hebt, recent ziek zijn geweest. Jonge kinderen dragen vaak de GAS bacterie met zich mee. Hierdoor loop je meer risico.
Behandeling kraamvrouwenkoorts
Als er wordt vermoed dat je kraamvrouwenkoorts hebt dan wordt je opgenomen in het ziekenhuis. Er vindt bloedonderzoek plaats, er wordt urine opgevangen en een vaginakweek afgenomen. Verdere behandeling bestaat uit een infuus en antibiotica. Bij voorkeur krijg je een éénpersoonskamer. Goede hygiëne is van belang om verdere besmetting te voorkomen. Je baby mag wel bij je op de kamer blijven. Het is goed voor de weerstand van je baby om de bacteriën van jou over te nemen in plaats van van iemand anders. Na een aantal dagen in het ziekenhuis mag je naar huis en krijg je nog een antibioticakuur mee. Na de behandeling kun je nog wel een tijdje last hebben van vermoeidheidsklachten. Bij een volgende zwangerschap is er geen verhoogd risico om weer kraamvrouwenkoorts te krijgen.
Bronnen: Dijklander, Historiek
